സന്ധ്യാംബരത്തില് അലിയും
സൂര്യനെപോല്
നീയെന്നെ അറിയാതെയറിയാതെ
മാഞ്ഞു പോയാലും......
ഒറ്റപ്പെടലിന് തീരാ നൊമ്പരം
മായ്ച്ചു നാളെ,
വാനില് ഉദിച്ചുയരും
പ്രഭാത സൂര്യനെ പോല്
വീണ്ടും നിന്നിലെന് പ്രണയം
പുനര്ജനിക്കുമോരോ പുലരിയിലും
പിടക്കുമെന് മനസ്സോടെ കാത്തിരുന്നു...
പറയാത്ത നൊമ്പരങ്ങള്
എന് നെഞ്ചകം കാര്ന്നിടുമ്പോള് ...
അറിഞ്ഞു നിന് നെഞ്ചകത്തെ.
എന് നൊമ്പരങ്ങളെന് മിഴികളില് പെയ്യിച്ച
കണ്ണുനീര് തുള്ളികളെ ...
നെഞ്ചോട് ചേര്ക്കാന്
നീയെന്നരുകില് വന്ന നേരം,
ഞാനൊരു കാറ്റായി അങ്ങ് ദൂരേക്ക് ...
നിന് വിരല് തുമ്പില് തൊട്ടിടാതെ
ഞാനങ്ങു മാഞ്ഞു പോയി........
വാക്കാല് ഞാനും നീയും പ്രണയിച്ചില്ല,
ഭാവങ്ങളാല് നീയും ഞാനും അറിഞ്ഞില്ല.
പക്ഷെ, എന്റെയും നിന്റെയും ഹൃദയങ്ങള്
പ്രണയിച്ചിരിന്നു...
പ്രണയം ചുവപ്പിച്ച സന്ധ്യാംബരം...
ReplyDeleteശുഭാശംസകൾ...