എനിക്കു ഒരു പ്രണയമുണ്ടായിരു ന്നു
അതു ഞാന് അറിയാതെ പോയി
കുറച്ചോര്മ്മകളുണ്ടായിരുന്നു
അതകലേക്ക് കറ്റുകൊണ്ടു പോയി
ഇരുണ്ട കരമേഘമായി വീണ്ടും
മഴയായി വന്നെന്റെ മേല് പെയ്യുന്നു.
പിന്നെയുള്ളതല്പ്പം വേദനയാണ്
അതണയാതെ ഒരു കനലായി നോവായി
മനസ്സിലിപ്പോഴും കൊണ്ട് നടക്കുന്നു.
നിന്നോടും ആരോടും ഒന്നും പറയാതെ
ഒരു ദിവസം പോകും ഞാന്
എവിടേക്കെന്നോ..എന്തിനെന്നോ അറിയാതേ
ആരെയും കൂടെക്കൂട്ടാതെ തനിച്ചു
ഒരു ദൂരയാത്രയ്ക്കു പോകും ഞാന്
എന്നിട്ട് വിശാലമീ നഭസ്സില്
ഒരു ചെറുനക്ഷത്രമായി പുനര്ജ്ജനിക്കും
എന്നിട്ടെല്ലാ ദിവസവും എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവരെ
ഞാന് നോക്കി നില്ക്കും ...
ദൂരെ നഭസ്സിന്റെ അനന്തനീലിമയില് നിന്നും
എപ്പോഴെങ്കിലും ഒരു നക്ഷത്രം നിന്നെ ഉറ്റു
നോക്കിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് നിനക്കു തോന്നിയാല്
നീ അറിയുക, അത് ഞാന് തന്നെയെന്ന്
അന്നു നീ എന്നെയോര്ത്തു ദു:ഖിക്കരുത്
നിന്നെ സ്വാന്ത്വനിപ്പിക്കാന് കഴിയില്ല
കാരണം ഞാന് നഭസ്സില് വിരിയും
വെറുമൊരു നക്ഷത്രം മാത്രം ...