Tuesday, March 24, 2015
വൃദ്ധ
കരം പുണര്ന്നു നടക്കുവാനീ
ക്ഷണിക ജീവിതത്തില് ആരുമേയില്ലെനിക്ക്
നീറിയമരും കിനാവിന് ചെങ്കനല്
നിറച്ചതിടനെഞ്ചില് ഇത്തിരി ചൂടുള്ള ചാരം
ഉറവ പോലൊഴുകിയതൊത്തിരി കണ്ണുനീര്
ഓര്ക്കവേ പടരുമെന് തൊണ്ടയില് നനവുനീര്
ബലിയിലച്ചോറിനായ് കൂട്ടയോട്ടമോ,
കലപില കൂട്ടുമീ കാക്കക്കൂട്ടങ്ങളെ!!
കാലടി കൊണ്ട് ഞാന് ആറടി കോറിയും
കാലനെ കാത്തെന്റെ കാഴ്ചയും കരിയലായ്
ചിതയില് ചികഞ്ഞു ഞാന് ശവമായ് ശയിക്കവേ
ചിതലരിച്ചവസാനം ചിതയും ചെമ്മണ്ണായ്
ഞാന് ചൊല്ലിയ പ്രണയം
വിണ്ണിന് നനവും , മണ്ണിന് ഗന്ധവുമുള്ളോരു
സ്വര്ഗ്ഗപൂങ്കാവനത്തിലൊരു നാള്
വിരുന്നുകാരനായി ഞാന് കയറവേ
എന് വിഷാദ വദനത്തിനു പോലും
മഴവില്ലിന് ചാരുതയേകി.
ഒരു നിമിഷമാത്ര ചിന്താമുഖനായ്
പൂവിനോട് ചില്ലിയെന് പ്രണയം.
അവളോ തലതാഴ്ത്തി നീരസം കാണിച്ചു.
അതുവഴി വന്നൊരു പൂങ്കാറ്റിനോടും
ചൊല്ലിയെന് പ്രണയം
ഒരുമാത്ര നിന്ന ശേഷം, കാറ്റുമൂളി
പറത്തിക്കളഞ്ഞെന് പ്രണയം
പിന്നെ മൊഴിഞ്ഞുവെന് പ്രണയം
വിരിഞ്ഞു നില്ക്കും മേഘത്തോട്.
കേട്ടമാത്രയില് കാര്മേഘങ്ങളേ
കൂട്ടുപിടിച്ച് എന്നെ കരയിച്ചു
വൃണിതമായോരെന് മാനസവുമായി
വസന്തത്തിന് അരുകിലെത്തി
ചൊല്ലിയെന് പ്രണയം .
പൂവിന് നറുംമണം, കാറ്റുപരത്തി
മേഘങ്ങള് സന്തോഷാശ്രു പൊഴിച്ച്
വസന്തത്തിന് പ്രണയം എന്നെ പുളകിതയാക്കി....
Monday, March 16, 2015
Subscribe to:
Posts (Atom)