Saturday, March 23, 2013

നീലാംബരിയുടെ മനസ്സിലെ പ്രണയം






















എന്നോ ഒരിക്കല്‍ എന്നെ വിട്ടുപോയ 
ഓര്‍മ്മകളില്‍ മാത്രം ശേക്ഷിച്ചിരുന്ന എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളേ 
ഇന്നലെകളില്‍ എനിക്കു കൈവന്ന സൗഭാഗ്യമേ... 
നിന്‍റെ പേരായിരുന്നു പ്രണയം... 
ഇന്നെന്‍റെ ഹൃദയം തകര്‍ത്ത നോമ്പരമേ,
നിന്‍റെ പേരും പ്രണയം എന്നായിരുന്നു... 
അന്നെന്‍റെ മനസ്സില്‍ സന്തോഷത്തിന്‍റെ തേന്‍ നിറച്ചതും
ഇന്നെന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഉണങ്ങാത്ത മുറിവുകള്‍ സമ്മാനിച്ചതും
പ്രണയമേ നീ തന്നെ''...
അകന്നു പോയോരെന്‍  സ്വപ്നമായിരുന്നു...നീ 
നിന്നോടു മാത്രം പറയാന്‍  ബാക്കി വച്ച കുറെ വരികള്‍ 
എന്നും ഇവിടെ ഉണ്ടാകും.... 
എന്നെങ്കിലും നീ ആ പഴയ വഴിത്താരയില്‍  
തിരികെ വരുകയാണെങ്കില്‍ ഞാന്‍ പറയാം - 
നിറം നഷ്ട്ടപെട്ടുപോയ ആ വരികള്‍... 
മരിക്കാത്ത ഒരുപിടി ഓര്‍മ്മകളും, 
നിനക്കായ് നെയ്തു കൂട്ടിയ കുറെയേറെ കിനാക്കളും...  
ഇന്നും തളര്‍ന്നുതുടങ്ങിയ മനസ്സില്‍  അവശേഷിക്കുന്നുണ്ട്. 
പെയ്തു തീരാന്‍ കൊതിക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞു മഴ
ഇന്നും ഇവിടെ പെയ്തു, ഒരിക്കല്‍ കൂടി നിന്‍റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ 
കുത്തി കുറിച്ചപ്പോള്‍ ഓട്ടുവിളക്കിന്‍റെ ആളുന്ന കാഴ്ച്ചയില്‍ 
രാത്രിയെന്‍റെ  മുന്‍പിലെ താളില്‍ നിന്നെ വരച്ചിടുന്നു !
എകാകിയാണിന്നു  ഞാന്‍...!!  
നിലാവുതിക്കാതെ, കുളിര്‍ പരക്കാതെ 
നക്ഷത്രമൊന്നുപോലും വിരിയാതെ
മുറ്റത്തെചെടിയില്‍ പൂവൊന്നുപോലും പൂക്കാതെ ,
രാപ്പാടികള്‍  പാടാതെ , വാരിപ്പുണരുന്ന ഓര്‍മ്മച്ചൂടില്‍ 
ദഹിച്ചുതീരാതെ , നാളെയുടെ വെയില്‍ക്കണ്ണുകളിലെ
മിഴിനീരാവാന്‍, ഈ രാത്രിയുടെ പടികളും
കടക്കുകയാണ് തനിയേ ഞാന്‍  !...
ഇന്ന് .....
ഈ നിലാവിലൂടെ, അതിന്‍റെ കുളിരിലൂടെ...
ഈ പൂക്കളിലൂടെ, പൊഴിയുന്ന ഇലകളിലൂടെ ...
ഈ ഇരുളിലൂടെ, അതിന്‍റെ  നിശബ്ദതയിലൂടെ ...
ഈ ആകാശത്തിലൂടെ,  അതിലെ നക്ഷത്രങ്ങളിലൂടെ ...
ഒക്കെ.....നിന്നെ ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുകയാണ്.
നിന്നിലൂടെ ....എന്നെ, അല്ലാ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്ന 
ന്‍റെ മനസിനെ ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുകയാണ്.
അങ്ങനെ പ്രണയിച്ച് പ്രണയിച്ച് 
പ്രണയമെന്ന വാക്കിനോടും, ആ അനുഭൂതിയോടും,
ആ വിസ്മയത്തോടും....ഒക്കെ....ഞാനിന്നു പ്രണയത്തിലാണ്..... !!!