Thursday, April 25, 2013

ഇനിയും വിടരുന്ന കാവ്യം


























ഒടുവിലാദിനം വന്നു , 
ഓര്‍മ്മകളുടെ പഴുതുകളിലെവിടെയോ
മായാത്ത ഒരാള്‍രൂപം വരച്ചിട്ടു ഞാന്‍ 
യാത്ര പറഞ്ഞകലുംമ്പോള്‍ നിന്‍  
മിഴികളില്‍  അലിയുമിരുളിന്‍റെ ആഴങ്ങളില്‍ 
ഞാനുരുകി അസ്തമിക്കുകയായിരുന്നു 
കാലത്തിന്‍റെ കളിയരങ്ങില്‍ ജീവിതത്തിന്‍റെ  
കോലം കെട്ടു കഴിഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോള്‍ 

ആത്മ വിന്‍റെ  ചില്ലു ജാലകത്തില്‍ 
നിനക്കായി കാത്തു വച്ചത് ഒരുപിടി സ്വപ്നങ്ങള്‍... 
അവ ചിതറി വീണുടയുകയാണ് 
അന്യതുടെ മൂടുപടമഴിഞ്ഞു വീണ 
ഈറന്‍ സായഹ്നങ്ങളെ സ്നേഹിച്ചു 
മൌ നത്തിന്‍റെ ഇടവഴിയില്‍ 
അനാഥയായിത്തിരുന്ന പ്രതീക്ഷകള്‍...  
വേര്‍പാടിന്‍റെ കനല്‍ ചൂടേറ്റ് 
എരിഞ്ഞടങ്ങുകയാണ് 
വിശുദ്ധിയുടെ മുനയോടിയുന്ന 
നിയോഗങ്ങളുടെ ഏറുമാടത്തില്‍ 
ആര്‍ത്തിരമ്പുന്ന ലഹരിയായ് 
സ്നേഹത്തിന്‍റെ ഉറവതേടി 
എനിക്കിനി സ്വതന്ത്രമായ് കടന്നുചെല്ലാം 
അപ്പോള്‍ 
നിറയുന്ന ദു:ഖ സംതൃപ്തികളില്‍ 
അലിയുന്ന വേദനയുടെ പൊരുളറിയുമ്പോള്‍ 
കരയരുത് ...! ശപിക്കരുത് ...! 
ഈ കാവ്യമിനിയും വിടരും 
എന്ന് കരുതി സമധനിക്കുക...