Tuesday, March 26, 2013

സ്നേഹം നിര്‍വ്വചിക്കുമ്പോള്‍






















ഹിമകണം പൊഴിഞ്ഞോരാ രാവില്‍ ഒരു പുഷ്പം
ഋതുഭേദങ്ങളുടെ സഹായമില്ലാതെ മുകുളമയി 
പിന്നെയതു പൂവായി വിടരുകയും വളരുകയും 
ചെയ്യുന്ന ഒരേ ഒരു പുഷ്പം പോലെ പവിത്രമാണ് സ്നേഹം 

സമയവും സന്ദര്‍ഭവും നോക്കാതെ കടന്നു വന്നു
സ്നേഹിച്ചവരുടെ മുമ്പില്‍ നമ്മേ കോമാളി വേഷം കെട്ടിച്ചു വേഷങ്ങള്‍ ആടി അരങ്ങു തകര്‍ത്ത് പറയാതെ കടന്നു പോകുന്ന 
ഒരു നിഴല്‍..പോലെ മറഞ്ഞുപോകുന്ന കള്ളമാണ് സ്നേഹം 

ഒരു കടലാസ് കഷ്ണം കീറുന്ന അതെ ലാഘവത്തോടെ ചീന്തിയെറിയാനുള്ള ഒരു വെറും പാഴ്വസ്തു,പിച്ചി ചീന്തുമ്പോള്‍ കടലാസിനു വേദനിക്കാറുണ്ടോ..?എന്ന് ആരും നോക്കാറില്ലല്ലോ... അതുമൊരു സ്നേഹം 

പൊട്ടിത്തകരുന്ന സ്ഫടിക പാത്രം പോലെ ....
താഴെ വീണുടഞ്ഞാല്‍ പിന്നീടൊരിക്കലും 
ആരാലും കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കാന്‍ ആകാതെ പോകുന്ന 
സുതാര്യമായ ഒരുകണിക... ഒന്നും മില്ലാത്ത സ്നേഹം 

അടര്‍ന്നു പോകുന്ന പൂവിതള്‍ പോലെ...
തളിര്‍ത്തു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ,പൂക്കുമ്പോള്‍ ,
വിടര്‍ന്നു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ,നല്ലതെന്നു ചൊല്ലി
അതിന്‍റെ സൌന്ദര്യം ആസ്വദിക്കുന്നവര്‍... 

അടര്‍ന്നു വീഴുമ്പോള്‍ പെറുക്കി മാറ്റുന്നു ...
വാടി കരിഞ്ഞു അടര്‍ന്നു പോകുന്ന 
വെറും പൂവിതളുകള്‍ പോലെയാണ് 
നാം മറ്റുള്ളവരുടെ മനസ്സില്‍ ...

ജ്വലിക്കുന്ന കനല്‍ പോലെ അണഞ്ഞു പോകാന്‍
തുടങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരു ചെറു നിശ്വാസം
കൊണ്ട് പോലും ആളി കത്തിക്കാന്‍
കഴിയുന്ന ഒരു ജ്വലയാണ് ....സ്നേഹം...