എനിക്ക്
എവിടം വരെ
പറക്കാനാവും അവിടം
വരെയാണ് എന്റെ ആകാശം ...
എനിക്ക്
എവിടം വരെ നടക്കാനാവും
അവിടം വരെയാണ്
എന്റെ വഴി ...
എന്റെ അളവറ്റ
ആഹ്ലാദം കരയുന്നത്
എന്റെ ഹൃദയത്തിലാണ് ...
എന്റെ പിണക്കത്തിന്റെ
മറവിലാണ് സ്നേഹം
ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് ...
കനത്ത മൌനമാണ്
എനിക്കുള്ളത് എങ്കില്
അത്രയക്കു ആഴമാണ്
എന്റെ വാക്കുകള് ...
കൊത്തിയുടച്ച
പവിഴപ്പുറ്റുകള്
കണ്ണില് തറച്ചപ്പോള്
ഒറ്റക്കണ്ണില് ചുടുചോര
കിനിഞ്ഞ പോലേയാണ്
എന്നിലെ വാശികള് ...
വാത്സല്യത്തിനു
കൃഷ്ണ മണിയില് വീണ
മഞ്ഞുതുള്ളികളെ പോലെ
നിര്മ്മലവും നിഷ്കളങ്കവും
കുസൃതിയും നിറഞ്ഞതാണ്
എന്റെ സ്നേഹം ...
എവിടെ എത്തിയപ്പോഴാണ്
ഞാന് തിരിഞ്ഞു നടന്നത്
അവിടം വരെയാണ്
എന്റെ ജീവിതം ...!!
"എവിടെ എത്തിയപ്പോഴാണ് ഞാന് തിരിഞ്ഞു
ReplyDeleteനടന്നത് അവിടം വരെയാണ്
എന്റെ ജീവിതം...!!!!"
തിരിഞ്ഞു നടക്കേണ്ടാ ..മുന്പോട്ടു തന്നെ പോകട്ടെ... :)
കവിത കൊള്ളാം ..ആശംസകള്
അതെ.... മി.രഘുനാഥൻ പറഞ്ഞതു തന്നെ ശരി... മുന്നോട്ടു തന്നെ ...ആകാശം അനന്തമാണ്...
ReplyDeleteശുഭാശംസകൾ....