കരയെ കടലിനിഷ്ടമാണ്
ഓരോ നിമിഷവുമവന്,
അവളെ പുണരാന് വെമ്പല് കൂട്ടുന്നു.
പക്ഷേ കര കടലിന്റെതല്ലാ...
അവളവനേക്കാള് ഉയരങ്ങളിലാണ്
ആ ഉയരങ്ങള് താണ്ടിയവളെ
സ്വന്തമാക്കാനവനു കഴിയില്ല...
അത് കൊണ്ടാണത്രെ,അവന്റെയാ-
ലിംഗനങ്ങളെ തിരമാലകളെന്നു
വിളിച്ചു നിസ്സാരവക്കരിക്കപ്പെട്ടത്... !!
ആഴിപോലെ അഗാധവും...
ആകാശം പോലെ അനന്തവുമായ
കടലിന്റെ സ്നേഹമാണ് തിരമാലകള്
സൂര്യന്റെ താപവും...
നിലാവിന്റെ കുളിര്മ്മയും...
പകല്ക്കിനാവിന്റെ ആലസ്യവും...
അനുരാഗിയുടെ നിരാശയുമുണ്ടായിരുന്നു
സന്ധ്യയിലെ ശക്തിയില്ലാത്ത തിരമാലകള്ക്ക്
കരയില് എഴുതുന്നതൊക്കെയും
ഒളികണ്ണാല് നോക്കി
നാണത്തോടെ, പതനുരയാല്
ഒരു ചിപ്പി സമ്മാനമയി കരക്കുനല്കി
ചുംബിച്ചു മാച്ചു കളയുന്നതു
തിരമാലകളുടെ വിനോദവും.
അകന്നകന്നു പോകുമ്പോഴും,
കടലിനെ കാന്തം പോലെ കരയിലേക്ക്,
വലിച്ചടുപ്പിക്കുന്നത് തിരമാലയുടെ
മാത്രം മാന്ത്രികതയാണ്...,
അതത്രെ കടലിനു കരയോടുള്ള സ്നേഹം.
കടലിന്നഗാധമാം നീലിമയിൽ..
ReplyDeleteകവിത നന്നായി.
ശുഭാശംസകൾ.....
കവിത നന്നായി :)
ReplyDelete