എന്റെ ഹൃദയം ഒരു പൂവിനെപ്പോലെ ആയിരുന്നു ..
ഒരുപാട് സുഗന്ധം ഞാന് ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചിരുന്നു ,
എന്നിട്ടും അതിന്റെ സുഗന്ധം അറിയാന് ആരും വന്നില്ല ..
പക്ഷേ ...ഞാന് വിളിച്ചാല് ഓടിയെത്തുന്ന
എന്റെ മഴനീര്ത്തുള്ളികള് എന്നെ ഒരുപാട് പ്രണയിക്കുന്നു .
അവ ഓടിയെത്താറുണ്ട് ഞാന് തനിച്ചായി പോകുമ്പോഴൊക്കെ ..
സന്ധ്യക്ക് പെയ്ത ചാറ്റല് മഴ മനസ്സില്
നേര്ത്ത നൊമ്പരം നല്കിയാണ് കടന്നു പോയത്
ഒരിക്കല് അടച്ചു വെച്ച അധ്യായം പില്ക്കാല
ചിന്തയില് നേര്ത്ത നൊമ്പരമായി വീണ്ടും എത്തി .
എനിക്കും നിനക്കും ഒന്നാകാന് പറ്റാത്തതില് ഒന്നിനെയും
കുറ്റപെടുത്താന് ഞാന് ഇഷ്ടപെടുന്നില്ല .
എല്ലാം വിധി ആണെന്ന് സമാധാനിച്ച് ,
വിധിയെ പഴിച്ചു കഴിയുകയായിരുന്നല്ലോ ഞാന്..
പക്ഷേ ഇന്ന് ഒരു ചാറ്റല് മഴയുടെ രൂപത്തില്
നിന്റെ ഓര്മ്മകള് വീണ്ടുമെത്തി .
എത്ര ശ്രമിച്ചാലും ആ ഓര്മ്മകള് മനസ്സില്
നിന്നു മായ്ച്ചു കളയാന് പറ്റില്ല എന്ന്
ഇന്നു ഞാന് മനസ്സിലാക്കുന്നു .
കാരണം സ്നേഹം ,
അത് എത്ര ശ്രമിച്ചാലും സ്വബോധത്തോടെ
മനസ്സില് നിന്നും തുടച്ചു മാറ്റാന് കഴിയില്ല
എന്നതാണ് സത്യം .
Good nice poem, best wishes
ReplyDeleteലളിത സുന്ദരമായ വരികൾ
ReplyDeleteനന്നായി എഴുതി
ശുഭാശംസകൾ...
ഇഷ്ടമായി
ReplyDeleteആശംസകള്,
സ്വാതി
ചാറ്റല് മഴ പോലെ ചില ഓര്മ്മകള്
ReplyDelete