മടക്കയാത്ര

അഴിച്ചു വെയ്ക്കുന്നു ഞന്‍ ഈ
കണ്ണടയും നേര്‍ത്ത കുപ്പായവും

വലിച്ചെറിയുന്നു ഞന്‍ ഈ
തൂലികയും കടലസ്സുകെട്ടുകളും

കവിയല്ല ഞാനൊരുകലാകാരനുമല്ല
പിടക്കുന്ന ഓര്‍മ്മകളുടെ കാവല്‍ക്കാരന്‍ മാത്രം

ഒളിച്ചുവെക്കുന്നു ഞാന്‍ ഈ
സംഗീതവും വര്‍ണ്ണ ചിത്രങ്ങളും

തച്ചുടക്കുന്നു ഞന്‍ ഈ
മണ്‍ പ്രതിമയും മത്സ്യകന്യകയേയും

തിരിച്ചുനല്‍കുന്നു ഞന്‍ ഈ
പ്രശസ്തിപത്രവും സ്വര്‍ണ്ണപതക്കവും

നിശബ്ദനയിടുന്നു ഞാന്‍ ഈ
പോര്‍ക്കളത്തിലും സമരമുഖത്തും

മരവിച്ചിടുന്നു രക്തവും മസ്തിക്ഷവും
ത്രസിച്ചിടുന്നു ജീവിതവും സ്വപ്നങ്ങളും

വിട പറയുന്നു ഞാന്‍ ഈ
ഗൃഹത്തില്‍ നിന്നും

ഭസ്മിച്ചിടുന്നു ഞാന്‍ ആ
പച്ച മണം മാറാത്ത മാവിന്‍ കഷ്ണത്തില്‍

ഉയര്‍ന്നു പൊകുന്നു ഞാനൊരു
നക്ഷത്രമായി ശൂന്യതയിലേക്ക്.